Dag 2

Onze eerste maal ontwaken in het prachtige Lisboa.  Met de stijve arm van de valies van gisteren, nog snel het laatste beetje slaap uit de ogen proberen te wrijven. Spijtig genoeg, met weinig succes.  Hoewel half 8 een heel schappelijk uur is om wakker te worden, viel de lange dag van gisteren toch zwaarder dan gedacht. Iedereen sleept zich met veel moeite uit bed en maakt zich klaar om nog snel een ontbijtje mee te pikken voor we er helemaal tegen aan kunnen gaan. Er was ons verteld dat Lissabon een stad is met zeer veel niveau verschillen met zeer veel steile straten. Ik denk echter dat het merendeel zich hier toch wat op mispakt heeft. We begonnen onze eerste dag in het fijne Portugese zonnetje met een rit op “Tram 28”. Dit werd vooraf gegaan met een gidsbeurt door Marie, die ons wat bijbracht over Tram 28 maar ook over het openbaar vervoer en het toerisme in Lissabon.

We verdeelden ons in 4 groepen omdat we anders niet in het eerder schattige trammetje pasten, elk vergezeld door een combinatie van coördinatoren en leerkrachten. De rit op deze tram naar onze toenmalige bestemming was voor 2 redenen een zeer goed idee. 3 als we meetellen dat sommige (waaronder ikzelf) de effecten van steile straten begonnen te voelen. De tram voerde ons naar onze bestemming Alfama, terwijl het ons doorheen de stad verschillende belangrijke bezienswaardigheden liet zien. Na een ritje van ongeveer een half uurtje kwamen we aan in Alfama, wat de oudste wijk van Lissabon is. Direct na het afstappen was de volgende gidsbeurt aan de orde. Deze werd gegeven door Valéria. Het onderwerp voor de tweede gidsbeurt van de dag was de unieke Portugese azulejos. De locatie waar deze gidsbeurt precies plaatsnam had een zeer mooi uitzicht op de haven van Lissabon. Facebook heeft nu weer hele reeks nieuwe selfies met dit prachtig uitzicht als decor.

Toen iedereen met zijn fotoschoot klaar was, klauterden we verder naar het “Castelo de Sao Jorge” voor de derde gidsbeurt van de dag. Onze Nino was het volgende slachtoffer. Voordat we hieraan begonnen was het gelukkig tijd om een hapje te gaan eten. Het zoeken naar een restaurantje dat ons beviel ging gepaard met het vinden van nog enkele prachtige uitzichten waar we toch enkele minuutjes moesten bij stil blijven staan. Ongeveer een anderhalf uurtje later verzamelden we allemaal terug en gingen het Castelo binnen. Ik vertelde hierboven al dat we enkele keren stil moesten blijven staan om te kunnen genieten van het uitzicht, maar dit was heel andere koek. Bovenop de vroegere burcht had men een uitzicht over heel Lissabon en verder ook. Iedereen was even aan de grond genageld bij het zien van deze “skyline”. We kregen even een momentje om wat rond te lopen voor de gidsbeurt en maakten hiervan gebruik om, jawel u raad het al, selfies te maken.(Haha) Uiteraard ook bedoeld als aandenken aan dit adembenemende uitzicht. Nadat de gidsbeurt gedaan was kregen we de kans om op eigen houtje nog wat op ontdekking te gaan op deze veelzeggende locatie.

We hadden al een hele afstand achter de kiezen, maar we zouden geen echte toeristen zijn als we niet het absolute maximum uit elke dag haalden. Vierde bezienswaardigheid, Santa Engracia, here we come. Het ging uiteraard al wat trager, en voor sommigen misschien met al wat minder goesting, maar vooruit gingen we nog altijd. We komen aan bij de imposante kerk om door Milena verteld te worden dat het al lang geen kerk meer is, maar omgebouwd is tot Nationaal Pantheon. Teleurstelling van de dag. Maar aan de positieve kant leerde we wel dankzij Milena en de voormalige kerk wat bij over de belangrijke historische figuren in de Portugese geschiedenis. Erna spitsten ze zich wat toe op een bepaalde figuur, Amalia Rodrigues, als inleiding op de avond.

Deze avond? Gingen we na dit alles gewoon verder, alsof we vergeten waren dat we al een hele dag in de weer waren? Soort van, maar op een iets rustigere en gemoedelijkere manier. Amelia Rodrigues was namelijk de belangrijkste fadozangeres die ooit geleefd heeft. En hoe konden we beter de echte passie van het fado zingen begrijpen, dan een Portugese fado avond zelf in eigen persoon mee te maken. Er was een fado club waar we die avond met zijn allen tezamen konden genieten van live fadogezang vergezeld door heerlijke Portugese tapas. En genieten deden we, alhoewel het op het einde van de avond voor velen genoeg was geweest, gingen we allemaal met een goed gevoel over deze dag en wat er nog moest komen naar het hotel.

Uiteindelijk was dag 2 misschien een van de zwaarste dagen in het schema. Het enige waar we zeker van zijn is dat het een van de vele super dagen is die we daar gehad hebben.